Wisława Szymborska (ur. 2 lipca 1923 r. w Bninie) – polska poetka, eseistka i krytyk literatury francuskiej, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996 r. W latach 1945-48 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i odtąd stale mieszka w Krakowie. Była członkiem redakcji m.in. „Życia Literackiego”. Wiersze Szymborskiej to niemal filozoficzne traktaty, w których autorka zawiera refleksje na temat ludzkiej egzystencji. W uzasadnieniu nagrody Komitet Noblowski napisał: „Za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. Najważniejsze tomy poetyckie to: „Wołanie do Yeti”, „Sto pociech”, „Ludzie na moście”, „Koniec i początek”, „Chwila”, „Dwukropek”.